Klinik Muayene

Hastanın ağız içi klinik muayenesinde yumuşak dokuların durumu, ağız hijyeni ve periodontal sağlığı dikkatli bir şekilde değerlendirilir. Ağızdaki dişlerde çürük, lüksasyon ve enfeksiyon gibi bulgular gözden geçirilir. Kemik rezorbsiyon, foramen mentalelerin durumu, torus gibi kemik büyümelerinin olup olmadığı incelenir.

İmplant uygulanacak bir ağızda dişler, dişeti ve periodonsiyum, yumuşak

doku ve kemik ile ilgili genel ağız sağlığını bozan faktörlerin elimine edilerek önceden iyi bir tedavi planlaması ile düzeltilmesi gerekir. Hastaya ağız hijyenin implantın başarısı için gerekli olduğu anlatılmalı ve ağız temizliğini alışkanlık haline getirmesi mutlaka vurgulanmalıdır.

Klinik muayenede dikkat edilmesi gereken bir başka nokta çenelerin kapanış pozisyonudur. Class II ve III kapanışlarda implant çalışmasından önce yapılması gereken ortodontik veya ortodontik ortognatik cerrahi işlemler olabilir.

Çenenin hareketleri gözden geçirilerek lateral, ileri ve dik yönlerde rahat hareket edip etmediği, böylece ileride yapılacak protez için engel olup olmadığı araştırılır.

Klinik muayene sırasında implant uygulanması düşünülen bölgedeki dişeti mukoza kalınlığı ölçülerek daha sonra alçı model üzerindeki değerlendirmede de kullanılmak üzere not edilir. Bunun için lastik rondeller ile işaretli iğneler kretin hem vestibüler, hem de oral tarafından iğne kemiğe değene kadar batırılır ve bu mesafe ölçülür. Klinik muayenede yapılan bir başka işlem alveol kemiğinin kalınlığının saptanmasıdır. Yine bu değerlendirme de alçı modele yapılacak ölçüme bir ön bilgi oluşturur. Özel bir pergel yardımı ile direkt olarak ağızda alveoler kretin bukkolingual kalınlığı ölçülür. Alveoler tabanının kalınlığının bilinmesi seçeceğimiz implant türünü belirlemekte rol oynayabilir. Çok dar olan kemiklerde blade implantların seçilmesi gibi.

Kaynak: Ağız, Diş, Çene Hastalıkları ve Cerrahisi Prof. Dr. Mustafa TÜRKER Prof. Dr. Şule YÜCETAŞ


ORAL İMPLANTOLOJİ
 

© Copyright 2007 - 2016, All Rights Reserved

Site içeriğinde bulunan bilgiler destek sağlamak içindir. Hekimin hastasını tıbbi amaçla muayene etmesi, tanı ve teşhis koyması yerine geçmez