C) İleri periodontal hastalıklar

İleri periodontal hastalıklar genellikle dişlerde mobilite ve kısmi diş eksikliğiyle karakterizedir. İleri periodontal hastalığa yakalanmış bir hastada implantların doğal dişlerle birlikte kullanımı tartışmalıdır. Gerçekten de, diş ile implant arasındaki hareket farklılığı bazı biyomekanik faktörlerin değerlendirilmesini gerektirir. Bazı özel vakalarda, bazı araştırmacılar tüm dişlerin splintlenmesini önerirler. Bu protezlerin amacı çiğneme kuvvetlerine karşı dişlerin mobilitesini kontrol altında tutmaktır. Bu tip restorasyonlar kusursuz okluzal ilişki gerektirir, mutlaka hasta kooperasyonu gereklidir ve düzenli profesyonel kontroller yapılmalıdır.

Langer ve Sullivan'a göre, bu tip bir protezin doğal dişler üzerine yapılması etkinliğini sınırlar ve protezin ağızda kalma süresi 5-10 yılı geçmez. Bu

durumda başarısızlığın esas nedeni çürükler ve dayanakların dikey fraktürüdür. Başarısızlığın nedeni çoğunlukla biyomekanik kaynaklıdır; bazen periodontal hastalığın şiddetlenmesine de bağlı olabilir. Aynı araştırıcılara göre, dişin ağızda kalması için alınacak karar biyomekanik faktörlere büyük çapta bağlı olmalıdır. Hiçbir mobilitenin olmadığı bir diş, kuron restorasyonu veya endodontik tedavi de gerektirmiyorsa korunmalıdır. Langer ve Sullivan'a göre ark üzerinde uygun bir şekilde dağılan 4 implant kalan dişlere splintlenirse protez için yeterli destek sağlanabilecektir. Anterior bölgede ise estetiği korumak ve fonksiyonel problemlerden kaçınmak için anterior dişlerin korunmaları tercih edilmelidir.

Kaynak: Oral İmplantoloji Klinik El Kitabı